Για πρώτη φορά δημοσιεύουμε ορισμένα στοιχεία από τη ζωή του ευλογημένου και πολύπαθου αυτού λευίτη του αμπελώνος του Κυρίου προς ωφέλεια των αναγνωστών και δόξα του Αγίου Τριαδικού Θεού μας.

Ο π.Γεώργιος γεννήθηκε το 1885 στο χωριό Καγιάρεση της Αμάσειας του Πόντου.

Σε πολύ μικρή ηλικία χάνει και τους δύο γονείς του. Το μικρό φτωχό κι απροστάτευτο Γεώργιο μαζεύει στο σπίτι του ο ιερέας του χωριού. Εκεί θα μεγαλώσει σαν μέλος της ιερατικής οικογένειας, σαν ένα ακόμη παιδί του παπά.

Σε ηλικία 22 ετών παντρεύετε τη συντοπίτισσα του Σοφία και το 1907 χειροτονείτε ιερέας από τον μητροπολίτη Αμασείας Ιερόθεο.

Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας στρατολογείται μαζί με άλλους ιερείς  από την Τουρκική κυβέρνηση.  Ενάμιση χρόνο κράτησαν οι φοβερές  κακουχίες και ταλαιπωρίες του από τον τουρκικό στρατό, συνέπεια των οποίων ήταν η υγεία του να κλονισθεί ανεπανόρθωτα .

Πέντε φορές οι τούρκοι τον συνέλαβαν για να τον σκοτώσουν αλλά παραδόξως και τις πέντε φορές γλίτωσε πράγμα που έκανε τους τούρκους να καταλάβουν πως αυτός ο παπάς είχε άνωθεν προστασία. Οι βουλές του Θεού ήταν άλλες για τον δούλο του Γεώργιο.

Μέχρι το 1922 ασκεί με ζήλο τα ιερατικά του καθήκοντα στην πατρίδα του. Με τη Μικρασιατική καταστροφή ξεριζώνεται με την οικογένεια του και τους  συχωριανούς του και εγκαθίσταται στο Άργος Ορεστικό  Καστοριάς ως πρόσφυγας.

Εκεί ενσωματώνεται με τους ιερείς του Ι.Ναού της Αγίας Παρασκευής και διακονεί θυσιαστικά.

Στα χρόνια της κατοχής μεταφέρει τρόφιμα στους Έλληνες στρατιώτες κρύβοντας τα κάτω από την κοπριά του κάρου του.

Από τα χέρια του δεν λείπουν δύο ιερά αντικείμενα. Ο Σταυρός του Κυρίου με τον οποίο ευλογεί τον κόσμο και ένα ευχολόγιο φερμένο από τον Πόντο όπου έχει τις ευχές τουρκιστί και ελληνιστί. Μεγαλύτερη ευχέρεια είχε στην ανάγνωση των ευχών τουρκιστί ιδιαιτερότητα που κατηγορήθηκε λόγω της άγνοιας. Το βέβαιο πάντως είναι ότι ο ταπεινός αυτός ιερέας επικοινωνούσε με το Θεό και ο Θεός άκουγε τις προσευχές του και έδινε πλούσια τη Χάρη του

• Επόμενο